Alweer half oktober!

En de tijd raast door....oktober door de midden.......nog geen 80 dagen en dan is het 2012 en bijna 140 jaar geleden reisde Jules Verne in 80 dagen fictief de wereld rond. Ligt er dus maar aan hoe je naar die 80 dagen kijkt, het kan kort zijn of lang? De keus is aan onszelf.
Voldoende filosofie voor nu. Over naar de orde van de dag, ofwel, wat is er gebeurd en wat staat er te gebeuren. Wel, ik voel me een bevoorrecht mens. Onlangs hadden wij mijn jeugdvriend Peter met zijn Dorine op bezoek. Wij hebben van elkaar genoten! Bijzonder om in de relaxte sfeer thuis over alle onderwerpen te praten en dan nog vaak in het Nederlands ook. Bijzonder ook omdat Peter en Dorine vijf jaar geleden ook bij ons waren, en dan ervaar je wat er in die tijd allemaal gebeurd EN gedaan is. Brenda en ik staan dan versteld welke bergen we verzet hebben!
Maar ook de club gehandicapten, die ik als adviseur met raad en daad bij sta, hebben bergen verzet! Peter en Dorine waren blij verrast dat het allemaal zo goed loopt. Zowel het Holland Guest House als de verhuur van hun winkeltjes en in het bijzonder de werkgelegenheid van de leden van de Holland Disabled Association! Vele gehandicapten hebben nu een baan en aanzien! En sommigen van hen zijn inmiddels geslaagde zakenmensen, zoals Toms en Gift. Toms rijdt een auto en Gift heeft ook al enkele huurhuizen gebouwd. Toms heeft te danken aan zijn ijzerwarenwinkel (nog nét geen PROBIN van Zuijlen!) en Gift geeft naaicursussen aan vele mensen tegelijk en heeft inmiddels ook een lasbedrijf opgezet, waarbij hij dan de ijzerwaren bij Toms besteld. Samen hebben ze de order gekregen voor de dakspanten, deur- en raamkozijnen voor het internaat in Kasempa. Zo helpen gehandicapten andere gehandicapten. Uniek en echt waar!
Samen met Peter en Dorine ook de bouwplaats in Kasempa bezocht. We reisden op de dag dat bekend werd wie de nieuwe president van Zambia was geworden. Tijdens een koffiestop langs de weg stopte een fietser en informeerde of wij al iets wisten......toen we vertelden dat Mr. Sata de nieuwe president was geworden gooide hij zijn fiets op het asfalt en maakte een vreugdedans met handklappen en gillen. Het was vermakelijk dat we zover van de bewoonde wereld waren dat wij deze man het nieuws mochten vertellen. Nog vrolijker vervolgden wij onze weg naar Kasempa.
Dat internaat zal medio volgend jaar opengaan en van het hoofd der school hebben we al vernomen dat er veel aanmeldingen zijn: meer dan ze bij de start kunnen plaatsen. Wij, HDA en Eigen Benen, hebben beloofd dat wanneer het internaat goed bestuurd wordt we absoluut weer betrokken willen zijn bij de uitbreiding! Maar eerst moet het rollen, de ouders de internaatbijdragen betalen en wanneer ze dat niet kunnen bij ons aankloppen voor een ondersteuning. Voorzitter Nigeol is bij die werkzaamheden geheel in zijn element. Hij beslist namelijk ook over de leningen van ZAFOD (Zambia Agency For Disabled); Nigeol’s onderlijf is verlamd, maar zijn hersenen zeker weten niét!!
Dan hebben we ook nog een andere Gift, 18 jaar jong! De dove jongen die vorig jaar ook nog eens blind werd. Dankzij diverse ondersteuningen gaat hij nu naar een speciale school in Mazabuka (700km ver!!). Daar werkt Barbara, een Oostenrijkse dame met veel contacten in de medische wereld; zo ook met een specialist die heeft uitgevonden dat er wellicht een bloedbaan verstopt zit. Nu wordt er bekeken of er geopereerd kan worden om te zien of er verbetering kan optreden. Allemaal spannend voor Gift en hij liet zijn ouders weten dat hij er helemaal voor gaat, en alle risico’s aan God overlaat. Uiteraard zou hij graag weer wat willen zien en/of horen.
Wie ook zo geweldig op weg is, is Veronica. Verlamd aan haar linkerbeen is ze hard bezig een goede kleermaakster te worden. Op de foto zie je haar al met een zelfgemaakte feest-outfit van haar favoriete voetbalclub: Real Madrid! Veronica, alleenstaande moeder van een dochter van zeven, wordt gesponsord door vrienden in NL. Haar dorpje is een tiental kilometers buiten Solwezi. Ze hoopt met haar vaktraining (gegeven door zakenman Gift) een eigen inkomen te verdienen en zo ook een opleiding voor haar dochter te kunnen betalen. Haar dochter is haar pensioen-voorziening!
En een pensioen is ook in Zambia niet vanzelfsprekend. De werkloosheid is 50% en van de 50% werkenden is het salaris veelal niet toereikend om iets voor later op te bouwen. Maar “later” is ook niet vanzelfsprekend. Gisteren stonden we er weer eens bij stil: het was een trieste dag in Solwezi. Afgelopen maandagavond was er net buiten Solwezi een ernstig auto-ongeluk waarbij een vrouw en haar twee zwagers om het leven kwamen. De echtgenoot van de vrouw ligt gewond in het ziekenhuis. De vrouw was een goede klant van Brenda en was ook een energieke vrouw waarmee Brenda met regelmaat traditionele feesten organiseerde. Aangezien Brenda in Dar is voor inkopen had ik de eervolle taak haar te vervangen. Er waren misschien wel 3,000 mensen tijdens de kerkdienst op het plein voor de kathedraal en meer dan 100 auto’s, bussen en trucks kriskras geparkeerd in de straat ervoor. Dezelfde dag werd er nog een lid van de St.Daniels Cathedral begraven en vanwege de drukte werd besloten de kerkdienst samen te doen: vier kisten op het altaar, bizar!
’s Morgens om half negen waren we al verzameld bij het mortuarium en tegen vieren was ik weer thuis: ik wil niet meer klagen, maar ik was kapot! Nog nooit zo een total-loss gevoel gehad. Uitgedroogd, honger, stijve benen, slapende voeten, alles deed zeer van al die uren emotioneel in de droge hitte staan, recht onder de brandende zon. En dan is het toch ook van belang dat je ondanks alle narigheid ergens een punt van geluk probeert te vinden, dat je zo’n ervaring kunt relativeren en dat je dan thuis weer tot rust en bezinning kunt komen. En dat lukt thuis dan zeker wel, temidden van de kleurige bloemenpracht en het nieuwe huis wat steeds meer een rustieke uitstraling krijgt door de traditionele afwerking.
Morgen keert Brenda weer terug van haar inkoop-trip en dinsdag reis ik naar de hoofdstad voor een nieuwe verblijfsvergunning en om de plafondplaten en dakgoten in te kopen. Zo blijven we lekker bezig!
Voor nu een welterusten en een gezellig weekend!
Love and care,
Ronald