ZAMBIA IN ROUW

Lieve vrienden en vriendinnen,
Zambia en Frankrijk zijn naast Nederland de belangrijkste landen in mijn leven. Dát werd op 19 augustus nog eens onderstreept doordat ik, na een vakantie met de kinderen en mijn moeder in Frankrijk, weer terugkeerde in Zambia. Juist op dié dag overleed in een ziekenhuis in Parijs "onze" president Dr. Levy Patrick Mwanawasa. Gestorven in het harnas. Begin juli veldde een attack hem tijdens een vergadering in Egypte en hij is met de meeste spoed naar Parijs gevlogen. Lang hebben knappe doktoren geprobeerd om hem er boven op te helpen, echter, helaas. Zambia is in diepe rouw gedompeld. De regering heeft een periode van rouw afgekondingd van 21 dagen. Aanstaande woensdag, 3 september, op de dag af zestig jaar geleden dat Dr. Mwanawasa is geboren, wordt hij begraven in Lusaka. Die dag wordt een jaarlijks terugkerende "Public Holiday" om op die manier nooit te vergeten wat hij voor Zambia heeft gedaan en betekent.
Hij was bezig aan zijn tweede ambtstermijn en heeft het helaas niet af mogen maken. Hij wordt vergeleken met Kenneth Kaunda, de eerste president van onafhankelijk Zambia. Beiden werken in eenvoud en "unselfish" met maar één doel: Zambia moet een land zijn waarin alle stammen vredig met elkaar leven en waarin armoede en corruptie bestreden moeten worden.
Op de televisie en radio zijn gedurende de periode van rouw programma's met terugblikken op het leven van Dr. Levy Patrick Mwanawasa, interviews met mensen uit alle geledingen van de bevolking, zingen de prachtigste koren hun liederen van rouw en waarbij met regelmaat de emoties te veel worden. De opnames zijn simpel en niet op commercie gericht. Wat een prachtgebaar is van de regering en familie Mwanawasa is dat het lichaam van de overleden president naar ALLE provinciehoofdsteden wordt gevlogen om zodoende "iedereen" de kans te geven op respectvolle wijze afscheid te nemen van een groot leider. Afgelopen woensdagochtend arriveerde het vliegtuig op de kleine luchthaven van Solwezi. Uiteraard zijn Brenda en ik er ook naar toe gegaan: we waren niet de enigen en zeker niet de eersten. De rij voor de traditionele "body viewing" was ruim drie kilometer lang! We besloten om zo dicht mogelijk in de buurt van de landingsbaan en het inimini-luchthavengebouw te komen. Vele tienduizenden dachten hetzelfde! Een impressie is op een foto te zien: mensen rijen dik opgesteld en twee toestellen van de Zambiaanse luchtmacht. Het eerste vliegtuig was vol met regeringsleden en mensen van de organisatie die controleerden of alles in orde was. Een kwartier later landde het toestel met de prachtige kist en het lichaam van de president. Ook de familie Mwanawasa en de vice-president zaten in dát toestel. De emotie in het publiek was voelbaar: een speld kon je horen vallen! Nadat ook het tweede toestel achter de rijen mensen verdween zijn we richting huis gegaan om het daar via de televisie beter te kunnen volgen.
Lieve mensen, de dood is in Zambia dichterbij dan in Europa. Toch, wanneer je dan deze dagen/weken meemaakt gaat er wel heel veel door je heen. En ben ik blij dat ik in Zambia ben om dit mee te mogen maken: een verrijking in het leven. Gelukkig is Zambia een land waarin alle stammen en partijen vredig met elkaar omgaan en is er geen enkele reden tot ongerustheid. In november zijn de verkiezingen voor een nieuwe president en de verwachting is dat de meerderheid van de Zambianen ook zal blijven stemmen op de democratische partij van de overleden president: de M.M.D.

Om de frequentie op deze weblog niet te hoog te maken, wil ik naast de bovenstaande ervaring ook nog wat vertellen over de voortgang van de bouw bij ons thuis. De twee andere foto's geven daarvan mogelijk een indruk. Op de foto die genomen is vanaf onze groententuin zijn de contouren zichtbaar van de tuin bij het nieuw te bouwen huis. De twee gras-gedekte "torentjes" staan aan de buitenrand van de toekomstige tuin en hebben een mooi uitzicht over de valei en deel van het riviertje tot aan de brug van de enige binnenkomende weg richting Solwezi. Met 'n beetje geluk zijn die twee "torentjes" (ook wel chota genoemd) over twee weken af, precies wanneer het hete seizoen begint en we daar heerlijk de koelte op kunnen zoeken. Links achter het linker torentje zie je de muren verschijnen van ons bedoelde gastenverblijf. De planning van gereedkomen is uitgesteld omdat we ons eerst willen concentreren op de bouw van nog enkele huurhuizen. Ondertussen blijven gasten uiteraard van harte welkom, maar dan in ons huidige knusse huisje, met een toilet en badkamer op het erf!
De andere foto is van de bouw van drie huisjes voor ons personeel. Er is namelijk in Zambia een regel dat je personeel zgn "housing-allowance" moet geven. Een maandelijks geldbedrag waarvoor ze dan hun gezin onderdak kunnen geven. Wij hebben uitgerekend dat het veel goedkoper is om simpele huisjes te bouwen en ze er gratis te laten wonen. Zijn ze dichterbij het werk, dus minder smoezen voor de notoire laatkomers, en je kunt ze ook buiten de werktijden makkelijk even aan het werk zetten: gemak dient de mens!

Lieve mensen in Nederland, geniet van de nazomer en de nu nog heerlijke lange avonden (dát mis ik wel, maar ik krijg er wel andere plussen voor terug!).
Love and care,
Ronald


PS: reageren kan op deze weblog. Wil je dat ik op je reactie reageer stuur dan ook via mijn directe Email ronald@justthere.org