Dé maand van het jaar!

Dé maand van het jaar!
Het is zover, dé maand waarin het hoogtepunt van het jaar zal vallen is aangebroken: JULI !!!!
Vele mensen in Solwezi smeken om toegangskaarten voor het huwelijksfeest. Opeens hebben we vele vrienden en vinden alle klanten van Brenda zich belangrijker dan de ander. Het is "Talk of the town", ofwel je telt pas écht mee als je de 28ste juli op het feest mag komen. Zoals het er nu uitziet zullen er overdag op de zogenaamde Kitchen Party ruim driehonderd dames zijn en we verwachten dat de teller tijdens het dansfestijn 's avonds pas bij vierhonderd zal stoppen.
De maand is dan nu aangebroken: de voorbereidingen zijn al enkele maanden gaande. En dan praten we niet alleen over wie er komen en waar de tafels komen te staan. Nee, we kijken ook vooruit naar de bevoorrading. De veertig kratten coca-cola is al twee maanden geleden besteld en afgelopen week afgeleverd. "Waarom zolang van te voren", hoor ik jullie denken. Soms is de machine in de flessenfabriek stuk en soms heeft de vulmachine een gebrek. Het bewijs is weer geleverd. Gisteren ging ik een krat met lege flessen inwisselen voor volle flessen. "Sorry sir, we don't have coke." En wanneer verwachten jullie dan weer aanvoer? "We don't know, sir, because the machine in Kitwe is down again." Goede actie dus van ons om ver van te voren in te kopen, want wat is een feest zonder coca cola. Het is niet voor te stellen als je dit leest in het overgeorganiseerde Nederland, maar 't is écht waar. Net als met de brandstof. Voor de tweede keer in een maand is er geen diesel voldoende. Half juni zaten alle drie de tankstations in Solwezi geheel zonder vanwege een fabrieksprobleem bij de raffinaderij. Op advies van oom Harry ben ik gisteren toch de tanks van de auto gaan vullen en dat was maar goed ook. Alleen het BP station had diesel. De andere twee waren uitverkocht en "don't know when" is het antwoord op mijn begrijpelijke vraag. We kunnen dus op zeker volgende week de kinderen gaan ophalen in Lusaka. Het wordt spannend: nog elf dagen en Aniek, Ilya en Dion zullen weer in onze armen zijn. Wat zal dat een ontroerend moment zijn, het vliegtuig te zien landen en dan dit mooie drietal de trap af te zien komen. Want dat is het mooie van Lusaka International Airport: geen slurfen die de reizigers ongezien van vliegtuig naar ontvangsthal brengen. Nee hoor, je loopt zo de deur van het vliegtuig uit de trap af en stapt op het inmiddels opgewarmde asfalt. De aankomst is halverwege de middag en dan is de kou al vét uit de lucht!
Op de foto's kun je zien hoever we zijn met de voorbereidingen van het feestterrein bij het guesthouse. De laatste hand wordt nu gelegd aan de barbecue, de eerste kunstwerken zijn geinstalleerd (dochter Viola staat vol trots te poseren bij een uniek stuk houtwerk), de toiletten buiten zijn gereed voor de klanten en op het plaatje kun je zien dat het een feest op zichzelf is om naar het toilet te gaan. Fraaie decoratieve deuren geven aan of het toilet voor de heren of voor de dames is. Kom het zelf maar eens beleven!
Wat de kinderen gaan beleven is het leven in een compound, de vroegere farm van Brenda's familie. We moeten wat inschikken en organiseren om de drie gasten onderdak te bieden. Dat is simpel opgelost. Er stond nog een modderschuurtje naast het huis van Ba Mama (volgens traditie Brenda's moeder, omdat haar eigen moeder overleden is) en dat heeft onze timmerman Kifita afgelopen week voorzien van een échte deur mét slot (niet van Van Zuijlen, maar gewoon van Afrikaans pisbakkenstaal). Matras op de grond, muskietennet erboven en klaar is de slaapplaats.
Nu we het toch over de boerderij hebben, tijdens de voorbereidingen zijn er al diverse noodzakelijke aankopen gedaan voor de inwendige mens. Zo heeft een oom van Brenda een complete koe geschonken en hebben we zelf in de eerste week van juni honderd kuikentjes gekocht en bij een tante gebracht die er voor zal zorgen dat ze de 28ste juli groot genoeg zijn om te slachten. "Zielig…………die gaan we toch niet opeten", hoor ik sommigen van jullie denken. Jazeker wel, dat is hier het leven. De kippen worden ook levend, op de kop, met samengebonden poten vanaf de markt naar huis vervoerd. Slachten en een paar uur later eten. Zo krijg je geen bedorven vlees en eet je altijd vers. Het eten is hier echt toppie! Dat zullen de kinderen over een maand kunnen bevestigen.
En als deze week de barbecue af is, dan gaan we die uitproberen. Het wordt de mooiste barbecue van de provincie en het ontwerp is uit eigen hand naar ervaringen en studies van onze goede vriend Hugo Timmermans, die hier enkele maanden geweest is voor het Mukwa-stoelen project. Hugo heeft een belangrijke stempel op het "Just There" guesthouse. De twee types Mukwa-stoelen, de klapstoel van resthout, de grote massieve kerkbank, het plafond en nu ook een deel van de barbecue. Want hoe meer hitte er in het rooster blijft hangen, hoe beter het is voor het vlees. Dus hebben we gekozen voor een rooster van 6mm rondstaal. Alleen al het rooster bestaat uit 54 meter van dat staal, en weegt daarmee ruim tien kilo! Kom het resultaat maar proeven!
Nou, dit is het wel weer voor vandaag. We gaan 's wat ontspannen in onze bar: de medewerkers zien er al toppie uit hé?
Een gezellige week gewenst!
Ronald

PS: kijk ook zo af en toe op www.eigenbenen.nl De site is vernieuwd en wordt up-to-date gehouden door de Zambia-gangers Peter en Dorine.