Vrijdag een beVRIJdende dag!

Lieve mensen in Nederland, de vrijdag was een échte vrijdag. Overleg met hoofdonderwijzer Kalumba en daarna met de groep invaliden onder leiding van de “big boss” van de Zambiaanse invalidenbond uit deze regio. Het is steeds weer een voordeel dat we hier in de hoofdstad van deze provincie zitten. Vele functies zijn hier in het dorp vertegenwoordigd. Solwezi is een dorp, maar als je het vergelijkt met alle plaatsen die je in een cirkel van tweehonderd kilometer tegenkomt is het een stad. Van heinde en ver komen de mensen uit de provincie hier naar toe. Kijk maar eens op de kaart hoe groot de North Western Provence is: gelijk aan Nederland!
Het gesprek met de hoofdonderwijzer gaat over het kippenproject wat Igor heeft opgezet. Hoe is de voortgang? Wel, ze hebben er in ieder geval al eieren en vlees van gehad. Alleen, hoe nu verder, want het vlees is gegeten en nu is er een geld voor nieuwe kuikens. We besluiten om samen met Oom Harry én de verantwoordelijken van het kippenproject om de tafel te gaan zitten om te zien dat de voortgang besproken wordt. En dat er geleerd wordt van mensen met ervaring in het kippenfokken. Het zou zonde zijn als dit project op school zou mislukken. Alle begin is moeilijk: we moeten leren van de fouten. Oók daar is een school voor.
Meneer Kalumba vraagt nog aandacht voor twee andere projecten waar hij financiën voor nodig heeft: een varkensfokkerij én muskietennetten voor het internaat van de dove kinderen. Dat laatste is van groot belang. Steeds opnieuw krijgen de kinderen malaria en die hoge frequentie kan voorkomen worden door veilige slaapplaatsen. Weten jullie dat malaria onder de jeugd doodsoorzaak nummer één is? En ga je niet dood aan de ziekte dan is malaria nog altijd een ziekte waar je makkelijk uitval in je zenuwsysteem kan krijgen. Ofwel, beschadigingen aan gehoor, gezichtsvermogen en hersenen zijn aan de orde van de dag. Het zou leuk zijn als iemand in Nederland die laatste project op zou kunnen pakken. Het gaat om 40 muskietennetten voor de stapelbedden. “Zegt het voort, zegt het voort!”
Daarna de belangrijke én cruciale meeting met de invaliden. De voorzitter John (toeval?) van de regionale invalidenbond komt op zijn krukken binnen. In eerste instantie komt hij op mij niet vriendelijk over. Dat blijkt een spel te zijn van hem om op die manier de neutraliteit te laten zien. Hij ontpopt zich als een prima voorzitter van de vergadering en houdt iedereen kort en blijft bij feiten. Ook de emoties die getoond worden drukt hij de kop in. “If there are emotions, you can’t think!” zegt hij. En dat is waar.
Mede doordat John ook invalide is heeft hij veel crediet bij de invaliden van het shopping center. Na twee uur overleg komen we bij de kern van de zaak: geld, bezit en vertrouwen!
De invaliden denken dat wij, Stichting “Op Eigen Benen”, zomaar de huur kunnen (en zullen) opzeggen als we meer huur kunnen vangen van iemand anders. Zij willen de gebouwen in hun eigendom zodat dát nooit kan gebeuren. Voorzitter John maakt ze duidelijk dat ze hier niet te maken hebben met mensen die invaliden als onvolwaardige mensen zien. Dát is hier nog altijd het geval en dat geeft de invaliden wantrouwen jegens de mensen in het algemeen. De lastige communicatie op afstand Zambia-Nederland is ook debet aan het verhaal. Van belang is dat we een managementboard krijgen: iets wat Sister Margareth vorig jaar al meldde. Toen was de groep invaliden daar nog niet klaar voor: nu wel. John heeft het op de juiste wijze verwoord. Alles op zijn tijd en voor alles is een reden.
Aan het eind van de meeting wordt weer gelachen en is het duidelijk dat penningmeester Gift slecht werk heeft geleverd. Hij wordt uit zijn functie gezet en uiteraard komt er een comité die zijn werk opnieuw doet om uit te rekenen hoeveel geld er op verkeerde plaatsen terecht is gekomen.
Vol vertrouwen gaan we de toekomst tegemoet.
De dag sluiten we af met een etentje en een borrel in de disco van Solwezi: Popo’s! Vier Nederlanders, een Amerikaan en uiteraard Brenda uit Zambia maken het een gezellig internationaal gezelschap. Tevreden vallen we na middernacht in slaap!