LAKE KARIBA, GIFT & MORE

Yes! Finally again some days together, just the two of us, charging batteries and having quality time. Brenda was half mei naar Johannesburg voor shopping: dames en heren kleding in het bijzonder. Ze zou de grens over gaan bij Chirundu en we moesten toch ook in Lusaka boodschappen doen en dat hebben we mooi gecombineerd. Zaterdags (19 mei.....sorry, ik ben wat laat met dit verhaal) ben ik van huis naar Kafue gereden, overnacht bij Gerda en Laureys, en zondagochtend de laatste 100km naar Chirundu. De bus, en dus ook Brenda, was op tijd (tripje van 26 uur!), spullen ingeladen (paste maar net) en doorgereden naar Siavonga waar we een villa-kamer in Kariba-Inns hadden geboekt. Een superplek met uitzicht op het meer en een prive-zwembad pal voor de ruime veranda. Nils en Gisela bedankt voor de tip!!
De weg naar Chirundu is prachtig. Het begint eigenlijk al halverwege Lusaka en Kafue: de heuvels worden bergen, haarspelden, rotsen en mooie vergezichten. Ik waande me even in Frankrijk.........totdat om de hoek een groep bavianen stonden opgesteld: “Nee Ronald, het is toch echt Afrika!”
Chirundu zelf stelt niets voor. Zoals bijna alle grensovergangen in Afrika. Heel veel vrachtwagen en chaos! Een dik uur wachten voordat Brenda haar inkopen had ingeklaard en de invoerrechten had betaald. Het was fijn elkaar weer in de armen te sluiten en daarna was het babbelen en van elkaar genieten. Het was laag-seizoen dus we waren de enige gasten in de lodge, kregen dan ook alle aandacht en hadden heerlijke verse vis uit het meer: s’morgens zwom ie nog! Lake Kariba is een kunstmatig meer, ontstaan door de dam in de Zambezi en die dam levert nu via vele turbines de stroom in bijna heel Zambia en Zimbabwe. Het duurde bijna vier jaar alvorens de Zambezi zoveel water had aangeleverd dat de dam zijn werk kon gaan doen en er een heel nieuw landschap ontstond. Duizenden mensen kregen andere plekken om te wonen en waar voorheen berglandschap was staat nu het water ruim honderdtwintig meter hoog (of diep, maar net waar je begint met meten)!
Uiteraard hebben we die dam bezocht en gezien dat er hard wordt gewerkt aan nog meer turbines, want de vraag naar stroom blijft toenemen. Dat gaat hand-in-hand met de snelle ontwikkeling van Zambia!
We hebben veel gelezen, gezwommen, rusten in de zon, relaxed gegeten, gewandeld en vooral veel gepraat. De drie dagen vlogen om: zoals eigenlijk alle dagen hier! Voor we het beseften zaten we weer (nu uitgerust!) in de auto naar Lusaka om daar onze maandelijkse inkopen te doen en donderdags reden we weer naar Solwezi.

Thuis gekomen wachtte een vervelende verrassing. De hele sessie met Gift, de dove en blinde jongen, is op een grote teleurstelling uitgekomen. Het verhaal dat hij door een Keniaanse chirurg geholpen zou kunnen worden is verzonnen door een vrijwilliger van de speciale school waar Gift verblijft. Die vrijwilliger had geld voor eigen gebruik nodig en dacht het wel “van die blanken te kunnen stelen”. Hij bleef maar op en neer gaan naar het ziekenhuis in Lusaka en verzon iedere keer weer een smoes voor uitstel. Ja, zo is het dan weer, mensen die je vertrouwd kunnen je Uiteraard is het in Mazabuka een politiezaak geworden en is er een contract vastgelegd dat die vrijwilliger in maandelijkse termijnen gaat terug betalen. Het positieve aan de hele zaak is wel dat nu op directieniveau van het grootste ziekenhuis in Zambia wordt bekeken wat er mogelijk nog voor Gift gedaan kan worden.

Negatieve dingen worden gelukkig in het leven afgewisseld met positieve zaken. En dat is het met HDA, de club gehandicapten. Zij hebben nu een eigen auto om de projecten zelf te verzorgen en de leden een soort van taxi-service te kunnen bieden. Zo is de HDA nu partner in het overheidsproject “Mitukutuku Landbouw” waar aan de oever van een meer (10km buiten Solwezi) een project in tuinbouw en kippen nieuw leven wordt ingeblazen en inmiddels vijf gehandicapten werkzaam zijn!
Het bestuur is druk bezig om hun leden overal te werk te stellen en dat is nu gelukt voor de meervoudig gehandicapte Judy. Zij is heel klein, misvormd, verlamd onderlijf, heel hoog stemmetje (zoiets als Bart de Graaff zaliger) maar haar hersenen, armen en handen zijn prima in orde, dus heeft zij op kosten van HDA een secretaresse opleiding gevolgd en na wat kleine jobs om ervaring op te doen is zij nu de directie-secretaresse van het bekende MUKINGE ziekenhuis in Kasempa. En de manke Winfrida is na een operatie niet meer aan een rolstoel gebonden en is sinds vorig jaar de secretaresse van het hoofd van de Kasempa Basic School. Ook de jonge Luka uit Kasempa heeft met financiele steun van EIGEN BENEN een kleermakersopleiding gevolgd en heeft door het enthousiasme van het bestuur van HDA nu zijn rolstoel ingeruild voor twee krukken en is nu veel mobieler. Zijn moeder had tranen in de ogen toen Luka uit de rolstoel opstond om een rondje op de krukken te lopen. We waren vorige week bij haar thuis in Kasempa en op de terugweg had ik Luka naast me in ons “bakkie”. Langs de weg stonden wat mensen te liften en ik sprak met ze af dat ze hun financiele bijdrage aan Luka konden geven zodat hij kledingmateriaal kan kopen en kan starten met het maken van zijn eigen ontworpen kleding. Terug in Solwezi had hij omgerekend toch bijna 10 euro!

Ook het project voor het internaat voor kinderen met een handicap verloopt voorspoedig. Afgelopen week ben ik er met Luka en enkele bestuursleden van “Holland Disabled” naar toe gereden en heb alle raamkozijnen afgeleverd en met eigen ogen gezien dat het goed zit. Alle spullen om de bouw te realiseren zijn inmiddels gekocht. De nieuwe aannemer heeft er een goed tempo in zitten en zeker dat volgend schooljaar kinderen in het internaat gehuisvest zullen zijn, en dus naar school kunnen! Dat is een grote vooruitgang voor vele kinderen. Binnenkort worden alle meubels en andere zaken voor de inrichting aangeschaft: in het bijzonder voor slaapzalen, keuken en eetzaal.

En ook prive kunnen we ons gaan richten op de “keuken en eetzaal”. Morgen start de tegelzetter met de laatste afwerking in onze nieuwe woning, dan kopen we half juni in Lusaka de verf en kunnen we in juli/augustus de keuken gaan ontwerpen en kan onze timmerman Stanley het gaan bouwen met de lokale houtsoort MUKWA. Wie weet dat het huis voor de Kerst af is.........we doen het op een relaxed tempo!

Vandaag viert mamaMia haar 81ste verjaardag zodat vanavond Brenda en ik een toast zullen uitbrengen op haar goede gezondheid en ons aller geluk!
Lieve mensen, ik wens jullie een heleboel mooie lange avonden en hoop dat jullie net als wij vanavond kunnen genieten van de volle maan!
Liefs,
Ronald