Het jaar doormidden!

Lieve familie en vrienden,
Het wordt weer 's tijd voor 'n update. Het eerste halfjaar is voorbij gevlogen. Dat maakt niet uit of je in Nederland bent of in Zambia: wanneer je het naar je zin hebt gaat de tijd veel te snel. Wat wel speelt is dat op het moment in NL de dagen lekker lang zijn en hier kort. We kennen twaalf uur licht: 06.15 tot 18.15. En daar moet je dan (bijna) alles in doen en rekening houden dat de meeste mensen nu laat op het werk verschijnen. Dat is vanwege de kou! Jaja, kou! Kijk maar op één van de foto's: vanmorgen de vorst op de autoramen. Verwacht je niet hé, midden in Afrika!? Duurt niet lang hoor, want om 08.00 uur zit je weer heerlijk op de veranda te genieten van de zonnewarmte en hete gemberthee.
De projecten van EIGEN BENEN gaan redelijk voorspoedig. Het "HOLLAND" project in Solwezi haalt geheel de eigen broek op en daar is alleen nog financieel toezicht bij nodig. Van de opbrengst van huur en guesthouse steunen ze (leden van Holland Disabled Association) inmiddels ook andere groepen en individuele gehandicapten. Diverse ritten naar het Italian Orthopedic Hospital in Lusaka zijn onder andere door hen bekostigd. De dove kinderen hebben op woensdagmiddag handarbeid en leren patch-work bedspreien te maken: alle materialen en hulpmiddelen door een Nederlandse tante aangereikt. Met Michael is het afwachten of hij zich in deze maanden gesteund kan vinden door zijn overgebleven familieleden. Eind augustus zal ik weer richting Kasempa gaan.
Makole, in Kilelabalanda, de school voor weeskinderen wordt een topper! Ze hebben goede sponsors gevonden en ook via Nederland komen er mooie geldbedragen binnen. De kinderen hebben nu ruime slaapzalen en daardoor zijn er meer weeskinderen toegelaten. De kopermijn heeft ook al veel geschonken en met elkaar komt de school en internaat voor de kinderen nu op een acceptabel niveau.
Het harde werken van Oom Harry en zijn ontoombare inzet voor de minderbedeelden heeft ook onze Koningin opgemerkt en zij heeft hem beloond om hem tot haar Ridder te maken. Oom Harry, Pater Pius Uitendaal, kreeg de onderscheiding opgespeld in het huis van de Nederlandse Ambassadeur in Lusaka. Het was een unieke avond met een klein gezelschap Nederlanders. Samen met Oom Harry ben ik met de bus even op en neer naar de hoofdstad gereden. Met valse voorwensels had ik Oom Harry meegelokt: een superverrassing dus!
Dan is er naast de projecten, waar mijn leven in Zambia mee begon, ook nog een privé leven. Bijna een jaar getrouwd en ik begin steeds meer Zambiaan te worden. Valt heus niet mee: met regelmaat kom ik mezelf tegen wanneer ik dingen wil doen zoals ik het in mijn vorig leven deed. Kan niet, wil niet, lukt niet. Ik moet me aanpassen, en wanneer ik dat goed doe, dan is het leven fantastisch! Contact met de kinderen en mijn moeder in Nederland is prima: veel Email en zo nu en dan via de telefoon elkaars stem horen en even Nederlands praten. Dát mis ik wel. Dus dan maar frequent Stef Bos, Koot & Bie, Toon Hermans en Jantje Smit via de speakers laten schetteren! ………………………..Ik hou van Holland, landje aan de Zuiderzee……………. En natuurlijk hou ik heel veel van Brenda: zij is het die mij hier op de been houdt! Andere tradities, andere gewoonten, andere taal, anders mentaliteit, etc………..bijna alles is anders………..maar wel heerlijk relaxed. Ik geniet dagelijks én met volle teugen van het leven en de liefde!
Dion en Ilya zijn beiden over naar de examenklas en Aniek krijgt het volgende week te horen (resultaten zijn ook prima) en zij heeft een enerverend schooljaar achter de rug met studiebezoek aan Vietnam en Cambodja en een goede doelen project in Servië. Ik ben trots op dit drietal!
Ik heb nog een paar Zambiaanse foto's het internet op geschoten. Hierdoor krijgen jullie een beetje beeld van waar we hier zo'n beetje mee bezig zijn. We willen nu leven en genieten en in de toekomst nóg meer! Daarom zijn we een nieuw thuis aan het creëren vlak bij de rivier. Over een jaar of twee "moet" dat af zijn…………….beetje bij beetje……..
Op een van de foto's zie je een rustpunt op een termietenheuvel en de jongens die bezig zijn om het gras te bewerken zodat het volgende maand tot een dak kan worden opgebouwd. We zijn begonnen met de bouw van een huisje van modderblokken. Dat is bedoeld als opslag van bouwmaterialen voor ons nieuwe huis en tevens zal het een woning zijn voor de bewaker cq tuinman. Twee dames zijn het op het moment op de traditionele manier aan het pleisteren: met rivierklei en mét de handen! De foto kan jullie misschien iets duidelijk maken.
Een andere foto geeft een beeld van de verbouwing van de winkel van Brenda. Eind juli moet het klaar zijn: systeemplafond, plavuizen vloer en al het meubilair van het prachtige Mukwa hout. Dat heb ik in NL geleerd: je moet vóór blijven op de concurrentie! En die ligt hier ook op de loer, want het gaat onvoorstelbaar goed met de nagelstudio van Brenda.
De laatste foto is van de hopen zand en stenen voor ons nieuwste project. Dat gaat donderdag van start. De bouw van twaalf geschakelde twee-slaapkamer-huisjes voor verhuur. De contracten zijn getekend en de ingenieurs van de gemeente komen donderdag de maten van de fundering uitzetten. Op de achtergrond zie je de contouren van het stadion. Dat is een oud ding, maar de directie van de kopermijn heeft initiatief getoond en is begonnen met de restauratie en het schijnt dat het stadion de thuisbasis gaat worden voor hun voetbal en atletiek vereniging. Dát zou gaaf zijn, want dan liggen onze huisjes op een A1 locatie!
Verder ben ik druk met veel papierwerk, van eigendomsbewijs van grond en visum tot aanvragen voor electra en water. Het leven in Afrika is niet zo simpel als je van een afstand zou denken. Om te bouwen heb je vele papieren nodig en het is hier niet zo dat er computers met elkaar verbonden zijn voor een snelle communicatie. Je gaat overal langs en dan in de hoop dat de betreffende persoon er is. Veelal zijn die dan in het veld, inspectie, of op een kantoor van een andere afdeling elders in Solwezi. Het blijft echt een kwestie van "meet on the street", dus je ogen de kost geven wie er langs lopen op straat en daar dan de afspraken maken. Een geweldig gaaf en sociaal systeem: wel even wennen, en zeker wanneer je haast hebt……………gekke Nederlander…………haast……………
Ik wens jullie allemaal een mooie, welverdiende, onvergetelijke, liefdevolle zomervakantie. En weet dat iedereen welkom is…………we're JUST THERE!
Love and care
Ronald