Operatie Michael

Lieve vrienden en vriendinnen,
Als ik zelf niet in het ziekenhuis zou zijn geweest had ik het niet geloofd. Misschien had ik zelfs wel het vertrouwen in de hulp opgezegd en de verkeerde mensen de schuld hebben gegeven. Hoewel het plaats vindt op dezelfde planeet is het een totaal andere wereld en voor mij niet te begrijpen. Na dit verhaal begrijpen jullie het misschien ook niet meer; we geven de moed niet op!! En precies op dit moment komt Brian Adams voorbij op m'n iPod met het nummer "We're gonna win!" Het gaat gebeuren.......maar nu nóg niet, helaas.
Afgelopen zondag zijn Brenda en ik met de eerste bus naar Lusaka gereisd. Precies op tijd voor het bezoekuur (16.00) stonden we voor het UTH. Een giga groot ziekenhuis met vele separate gebouwen en afdelingen. De afdelingen staan met nummers goed aangegeven, dus in no-time hadden we de zaal waar Michael moest liggen gevonden. Vanaf een van de vijftig bedden kwam een schril én overtuigend "How are you?" We waren Michaels bed voorbij gelopen. Met brede lach en de bekende heldere ogen begroette hij ons.
Van zijn begeleiders David en Kajili horen we van alle miscommunicaties en verrassende ontdekkingen. Ook horen én zien we waar zij zelf de nachten doorbrengen. Zowel Brenda als ik zijn diep onder de indruk van wat deze twee kanjers voor Michael doen. Kajili slaapt 's nachts wisselend op de grond naast Michael's bed en in zijn rolstoel. In Zambiaanse ziekenhuizen moet je een verzorgend familielid hebben. Heb je die niet (zoals Michael) dan ben je aan de hulp vrienden overgeleverd. Kajili en David vertellen ons wat we niet voor mogelijk hadden gehouden.
De afspraak voor operatie was vorige week. Wat blijkt nu? De doktoren zochten Michael in een andere zaal/afdeling dan waar wij hadden doorgekregen. De zusters gaven ook verkeerde info en mobiele nummers van de artsen worden niet gegeven. Da's begrijpelijk, hoewel het met alle langs-elkaar-heen communicatie wel handig zou zijn. Door de pressie van Kajila en David werden andere doktoren opgetrommeld. Die constateerden een spinobifida. In de Nederlandse volksmond een “open rug”. De ruggengraat van Michael heeft een rare bobbel en die heeft ervoor gezorgd dat vele zenuwen zijn afgeklemd dan wel afgesneden.
Er wordt een beter soort kateter ingebracht en afgesproken dat er maandag verder wordt gekeken. Dan is Michael inmiddels elf dagen onderweg!
We bespreken ook de kosten die dit alles met zich meebrengt. Plussen en minnen. Een plus is dat de ziekenhuiskosten voor Michael bijna nihil zijn. De Libanese uroloog verzekerd me dat de ziekenhuiskosten niets voorstellen en zeker niet in verhouding tot wat we in het westen gewend zijn. Hier in Zambia zijn de kosten voor de begeleiders vele malen hoger. Transport (taxi en bus), eten, persoonlijke verzorging zijn gigantisch. Zo zijn er ook gekke kosten. Zoals bijvoorbeeld voor het toilet. Er is een toilet voor patiënten. Die mag niet door de begeleiders gebruikt worden. Bij de entree is een restaurant en twee toiletten. De ene is gratis, maar als je daar als verzorger naar toe gaat weet je zeker dat je ziektes aan de patiënten overbrengt. Zó smerig! De ander wordt continue gereinigd en kost K1000,- (€0,20). Voor de twee verzorgers dagelijks meer dan een euro (dagloon!).
Dan de plastic handschoenen. Tesamen met de medicijnen en de plaszakken tot op heden de enige kosten die we aan het ziekenhuis moeten betalen.
Om de was te doen (jazeker, gewoon in de tuin van het ziekenhuis!) moet Kajila een heel eind omlopen zodat hij de was in het zicht te drogen kan leggen. David slaapt gratis bij een kennis. Echter, dat is alleen in combinatie met bus én taxi te doen. Kosten K40.000 per dag. Uiteraard draagt hij ook bij in de kosten van de huishouding.
Ondertussen wordt de akker van Kajila door andere mensen uit het dorp klaargemaakt om ná de regentijd de mais te kunnen oogsten. Hij wordt dagelijks door zijn vrouw gebeld wanneer hij weer naar huis komt. Ook het doel van Kajila is dat Michael ooit zal lopen! Mensen, wát een kanjer is die knaap. Die verdient een standbeeld in Kasempa!
Ik schrijf dit om de vrienden die Michael sponsoren gerust te stellen dat ALLE kosten op een verantwoorde én bijzondere wijze worden gemaakt. Alsjullieblieft, blijf support geven, want heus, Michael is de moeite waard!!!


PS:
Voor diegene die het hele verhaal hebben gelezen heb ik nog een verrassing. De laatste avond in Zambia waren we op de residentie van de Nederlandse Ambassadeur. Daar, op het stukje Nederland in Zambia, heb ik Brenda officieel ten huwelijk gevraagd; met de ambassadeur en zijn echtgenote als getuigen. Uiteraard zei Brenda "JA" en is de trouwdatum inmiddels bepaald op 28 juli 2007, in het bijzijn van onze vier kinderen. Ik sluit af met een rijm: "Iedereen die dit leest, is uitgenodigd op ons feest!"

Oh ja, mijn Email adres is vanaf nu: ronalddegroot@kpnplanet.nl