Stof!
Door: Ronald de Groot
Blijf op de hoogte en volg Ronald
21 Mei 2010 | Zambia, Solwezi
Lieve mensen, het is alweer een maand geleden dat we de laatste regen hebben gehad. Nu wachten tot october en in de tussentijd stof happen! Het is gortdroog en de weg vanaf ons huis naar de stad is veranderd in een soort woestijn. Het maakt niet uit of je stapvoets rijdt: er vormen zich grote stofwolken achter de auto als bij Parijs-Dakar. Al het groen van de planten is bruinrood geworden van de ijzerhoudende aarde.
Het leven heeft altijd twee kanten. Nadat ik van de malaria genezen was kregen we twee klappen te verwerken. Na een lang ziekbed is mijn crea-lieve peettante Heleen vorige week overleden. Met verdriet en dankbaarheid hebben we aan haar gedacht. Mijn “In Memoriam” is in de kerk voorgelezen door dochter Aniek. We kunnen trots zijn op zo’n prachtige familieband!
En enkele dagen voor Heleen heeft een virusziekte onze herder Yentl zodanig te grazen genomen dat haar darmen verteerd waren voordat ze ons kon inseinen dat er iets niet in orde was. Binnen enkele uren overleed onze trouwe viervoeter. Met veel verdriet hebben we Yentl begraven in de tuin met uitzicht op de riviervalei.
Om ervoor te zorgen dat onze andere honden de virusziekte konden overleven zijn ze ingeent en hebben een extra vitaminenkuur gekregen. Tot op heden zijn ze levendig en eten ze goed!
Het leven gaat door en ook de bouw. Daarom ook een paar foto’s van de huidige situatie. Ons systeem van bouwen is dat de kozijnen meteen worden ingemetseld. Normaal is hier dat eerst de muren geheel worden opgetrokken en dat dan de kozijnen er met veel beitelen en hakken worden ingezet. Dat is om diefstal van de kozijnen te voorkomen. Wij hebben vertrouwen in onze waakzame viervoeters en daarom bouwen wij op de sterkste wijze. Het metselwerk gaat supersnel en loopt nu “vertraging” op omdat de timmerman in zijn eentje alle kozijnen maakt. Brenda en ik gaan wel wat ander werk verzinnen voor onze metselaars: er is genoeg te bouwen en te verbouwen. Onze eerste huizen zijn nu bijna vijf jaar “oud” en om onze pensioenvoorziening op orde te houden is het zaak dat we goed voor onze huizen zorgen. In tegenstelling tot wat hier gewoon is. Hebben jullie vragen n.a.v. de foto’s en teksten dan lezen of horen we dat wel.
We zitten in de tijd van bezoek en gezellige drukte in huis. In de afgelopen weken Aniek, John (Vink) en nu Jeanine. Zij gaat komende week naar Livingstone en nog een wildpark bezoeken om daarna weer terug te keren voor een paar weken bij haar “oom” en “tante”. Het is namelijk het handigste om te zeggen dat zij onze nichtje is: dan is meteen in de familie opgenomen. Over familie gesproken: onze kinderen fladderen overal over de wereld. Viola is teruggevlogen naar haar internaat (nadat ze hier drie vriendinnen te logeren had: groot feest!), Dion is op de terugweg van een weekje Parijs, Ilya geniet nog steeds van haar Spaanse school in Salamanca en Aniek is “even” in Nederland om haar studie Toerisme Management in Breda af te ronden en dan na de zomer de wereld letterlijk verder te verkennen. Brenda en ik voelen onze trotse en gelukkige ouders!
Dit was weer even wat stof vanuit Solwezi. We mogen ons gelukkig prijzen en vervelen ons geen seconde!
We wensen jullie in NL prachtig strandweer......beetje verlangen we er wel naar......zand in plaats van stof!
Love and care,
Ronald c.s.
Het leven heeft altijd twee kanten. Nadat ik van de malaria genezen was kregen we twee klappen te verwerken. Na een lang ziekbed is mijn crea-lieve peettante Heleen vorige week overleden. Met verdriet en dankbaarheid hebben we aan haar gedacht. Mijn “In Memoriam” is in de kerk voorgelezen door dochter Aniek. We kunnen trots zijn op zo’n prachtige familieband!
En enkele dagen voor Heleen heeft een virusziekte onze herder Yentl zodanig te grazen genomen dat haar darmen verteerd waren voordat ze ons kon inseinen dat er iets niet in orde was. Binnen enkele uren overleed onze trouwe viervoeter. Met veel verdriet hebben we Yentl begraven in de tuin met uitzicht op de riviervalei.
Om ervoor te zorgen dat onze andere honden de virusziekte konden overleven zijn ze ingeent en hebben een extra vitaminenkuur gekregen. Tot op heden zijn ze levendig en eten ze goed!
Het leven gaat door en ook de bouw. Daarom ook een paar foto’s van de huidige situatie. Ons systeem van bouwen is dat de kozijnen meteen worden ingemetseld. Normaal is hier dat eerst de muren geheel worden opgetrokken en dat dan de kozijnen er met veel beitelen en hakken worden ingezet. Dat is om diefstal van de kozijnen te voorkomen. Wij hebben vertrouwen in onze waakzame viervoeters en daarom bouwen wij op de sterkste wijze. Het metselwerk gaat supersnel en loopt nu “vertraging” op omdat de timmerman in zijn eentje alle kozijnen maakt. Brenda en ik gaan wel wat ander werk verzinnen voor onze metselaars: er is genoeg te bouwen en te verbouwen. Onze eerste huizen zijn nu bijna vijf jaar “oud” en om onze pensioenvoorziening op orde te houden is het zaak dat we goed voor onze huizen zorgen. In tegenstelling tot wat hier gewoon is. Hebben jullie vragen n.a.v. de foto’s en teksten dan lezen of horen we dat wel.
We zitten in de tijd van bezoek en gezellige drukte in huis. In de afgelopen weken Aniek, John (Vink) en nu Jeanine. Zij gaat komende week naar Livingstone en nog een wildpark bezoeken om daarna weer terug te keren voor een paar weken bij haar “oom” en “tante”. Het is namelijk het handigste om te zeggen dat zij onze nichtje is: dan is meteen in de familie opgenomen. Over familie gesproken: onze kinderen fladderen overal over de wereld. Viola is teruggevlogen naar haar internaat (nadat ze hier drie vriendinnen te logeren had: groot feest!), Dion is op de terugweg van een weekje Parijs, Ilya geniet nog steeds van haar Spaanse school in Salamanca en Aniek is “even” in Nederland om haar studie Toerisme Management in Breda af te ronden en dan na de zomer de wereld letterlijk verder te verkennen. Brenda en ik voelen onze trotse en gelukkige ouders!
Dit was weer even wat stof vanuit Solwezi. We mogen ons gelukkig prijzen en vervelen ons geen seconde!
We wensen jullie in NL prachtig strandweer......beetje verlangen we er wel naar......zand in plaats van stof!
Love and care,
Ronald c.s.
-
21 Mei 2010 - 17:36
Guus En Laura:
wees maar blij dat het droog is, juist als het regent krijgen de mensen malaria!(toch?) -
22 Mei 2010 - 10:11
Mama:
mooi verslag, en de plaatjes erbij , goed te volgen. liefs xx -
23 Mei 2010 - 15:32
Peter En Maya:
Weer een prachtig schrijven vanuit een stoffig Zambia. Hadden bij het vorige verslag al willen reageren om je veel beterschap toe wensen en hopen nu van harte dat je in de tussentijd aardig bent hersteld van de malaria. Inmiddels begint het hier nu ook aardig stoffig te worden en moeten we de tuin al gaan sproeien.
Het is altijd leuk om van jou te horen waar je steeds mee bezig bent.
Hier gaat alles prima.
In de showroom aan de Marconistraat komen eerdaags motoren te staan, en wel van het merk Triumph.Zielman (voorheen werkzaam aan de overkant bij de Fa. Wekking) heeft de showroom voor een periode van 5 jaar gehuurd van Han en Peter van Saase en gaat officieël op 1 juli a.s. van start. De gemeente heeft de Marconistraat opnieuw bestraat en het is ongelofelijk opgeknapt.Wordt vervolgd...
Liefs en groetjes, Peter en Maya -
23 Mei 2010 - 19:33
Jose:
Ronald weer bedankt voor het heerlijk Africa verhaal.
Wat triest Yentl dood. Een mooie krachtige hond (zie foto) en dan geveld door een virusje.Ik leef met jullie mee.
Wie heeft dat mooie schilderij gemaakt(staat achter de kozijnen!). Schitterend. Dikke kus Jose. -
25 Mei 2010 - 14:08
Dorine, Peter En Liz:
Hallo Ronald,
Wat een heftig bericht zeg. Zie de mail verder.
Wat het weer betreft: je kan niet alles hebben en pas op dat je zelf niet stoffig wordt.
Liefs,
Dorine, Peter en Liz -
28 Mei 2010 - 20:06
Lottie:
Mooi dat je goed bent hersteld van die akelige malaria! Sorry voor het overlijden van je peettante en ook Yentl. Het was een prachtige hond. Het huis begint al aardig vorm te krijgen zeg en ziet er prima uit!! Succes verder met met de bouw.
groeten aan Brenda en een goede winter toegewenst.
-
01 Juni 2010 - 08:58
Igor:
Ronald jongen, wat kun je toch prachtig schrijven. Ik leef met jullie mee... Zou toch te gek zijn wanneer ik ooit eens samen met jullie daar die sterke verbinding met "babajiet" (thuis, de wortels) kan ervaren. Met mij gaat het goed hier. Razend druk en actief... en over twee maanden hoop ik mijn nieuwe huis gereed te hebben voor bewoning én zelf weer mijn familie in den verre te zoeken. Muyi be heppie! warme groeten voor Brenda, Viola, OH en alle anderen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
