TRADITIES VAN GROOT BELANG!

Jaja, op het moment ben ik groots van trots! Een paar weken terug is Brenda namelijk gevraagd om een jong bruidje helemaal te begeleiden in de traditie, de Kitchen Party te organiseren en ook de Traditionele “Rituele Nacht”. Het is een hele eer wanneer je daarvoor benaderd wordt. Je kan dan ook eigenlijk geen nee zeggen. Deed Brenda ook niet en daarom was afgelopen donderdagavond en -nacht ons thuis omgetoverd tot een sprookjesland. In Nederland kennen we het van de TV, van films, dat half naakte vrouwen rond een vuur de hele nacht door dansen, de jonge bruid in een rieten hutje wordt klaargemaakt voor het huwelijk en dat ze op een gegeven moment gillend en zingend door de vrouwen naar buiten wordt geleid, op weg naar het grote werk. Okee, wij hebben wel een rieten hutje, maar dat leent zich niet echt voor deze gelegenheid dus was ons nieuwe casco omgetoverd tot een soort van arena en nadat de jonge vrouw alle geheimen van de ervaren vrouwen tot zich heeft genomen, mocht ze net na middernacht naar haar toekomstige man toe. Hij wachtte op haar in ons soort van tuinhuis (ingezegend wel te verstaan, want het is het huisje waar Oom Harry altijd overnacht: ook nu!) om te ervaren wat zijn geliefde allemaal geleerd heeft.......probeer je er maar van alles bij voor te stellen........
Bij zonsopgang kwamen de vrouwen zingend en dansend naar het huisje toe om daar te inspecteren of het prille stel het werkelijk allemaal begrepen heeft. Is dat niet prachtig, dat ik dat van “dichtbij” mocht meemaken.
Helaas, foto’s maken is hier niet aan de orde, dus de lezer moet zijn/haar gedachten de vrije loop laten!
Van andere dingen heb ik wel foto’s gemaakt. Die staan hieronder.
Eerst nog vertellen over zaterdag. Toen was namelijk de zogenaamde “Kitchen Party”, ofwel WEER een vrouwenfeest en nu is er toegang voor iedereen die een uitnodiging heeft ontvangen: anders dan donderdagavond, die alleen voor getrouwde vrouwen is die dichtbij de bruid staan, ofwel familie en goede vriendinnen. Daarom waren er donderdag 40 en zaterdag 400!!! Brenda heeft het met haar twee vriendinnen georganiseerd en de hele zondag kwamen er SMSjes en telefoontjes binnen van vrouwen die het helemaal top hadden gevonden, “The Best Party Ever!!”......... ”Just like your shop: Brenda you’re the best!”....en meer van dat soort superlatieven. En dat maakt mij vanzelfsprekend apetrots.
Jullie kunnen je ook voorstellen dat het organiseren veel werk is. Zeker in een land waar niet altijd alles voorradig is, en soms alleen maar op vele honderden kilometers afstand. Om het budget te drukken wordt ook alles door familie en vrienden gedaan: van aardappels schillen tot het aanvoeren van vele vrieskisten om de giga hoeveelheid drank te koelen. En dat moet wel allemaal begeleid worden. Geen punt voor Brenda en haar vriendinnen! Uitgeput en gelukkig hebben ze hier zondagmiddag op het terras nagenoten van een stel superdagen.
Nu we het over ons thuis hebben, de afwerking van het casco gaat voorspoedig. We doen het stukje voor stukje en het zou kunnen dat het volgens plan eind van het jaar “af” is. De eerste slaapkamer (van Viola) is bijna af. Vandaag tegels gelegd, morgen de schilder afwerken, woensdag schoonmaken zodat wanneer de “kleine” meid donderdag weer thuis komt voor haar vakantie, het haar grootste verrassing zal zijn. En de kleuren heeft ze zelf uitgekozen: muren worden paars en roze!
De andere grote verrassing is de kat. Gekregen als klein babietje van Erick en Kim. Na een moeilijke periode, ziek van de inentingen, is hij er bovenop en onderzoekt de hele tuin. Met de honden is hij nog geen vrienden, daarom ‘savonds, wanneer de honden vrij rondlopen, sluiten we de kat op in de werkplaats. Het is fijn om weer een kat rond het huis te hebben, zodat we binnenkort geen last meer hebben van muizen en ratten.
Een volgende verrassing voor Viola is het hoge water in de rivier. Het heeft de laatste tijd zo enorm geregend, grote hoeveelheden in korte tijd, dat het water nu gestegen is tot de rand van onze tuin. Op de foto is te zien dat de normale loop van de rivier langs de verre bomenrij gaat, maar nu de “veilige” honderd meter naar onze tuin heeft ingenomen.
We gaan maar door met verrassingen, want er is ook een nieuwe auto. Uiteraard een TOYOTA! Een spierwitte vierwielaangedreven Hi-Lux Dubbele Cabine, zodat we straks met nog meer plezier onze vrienden van de luchthaven ophalen. Exact over twee weken komen Martin, Walda, Jan en Rienske. In augustus Arnoud en Carolien met de kids en in september Peter en Dorine. Drukke tijden en tevens supergezellig! Wij kijken er naar uit om ook hen te laten genieten van “The Real Africa”, zoals Zambia terecht genoemd wordt. Hier gebeurd nog veel uit de echte traditie en niet omdat de toeristen het zo graag willen zien.
Nu heb ik wel geschreven dat ik trots ben op Brenda, maar ik ben ook echt trots op mezelf. Ik heb gisteren een rozijnenbrood gebakken met een handje komijnenzaad erin. Lekker joh!!! En daar heb ik vanmiddag in het zonnetje extra van genoten: met een kop filterkoffie met melkschuim uit “mama Mia’s melkklopper”. Ik sta er versteld van dat ik brood kan bakken, en niet in een broodmachine, maar gewoon door het deeg met gist te kneden, te laten rijzen en dan in onze gasoven laten bruinen. Top! Dat brengt mij bij een uitspraak die ik dit weekend hoorde: "The distance travelled is less important than the experience gained!"
Woensdag ga ik weer met een bestuursdelegatie van de Holland Disabled naar Kasempa. Ze hebben laten weten dat de fundering ligt en dat de tweede termijnbetaling nodig is om het volgende stadium te bekostigen. Oom Harry is momenteel vier dagen onze gast terwijl hij bij het internaat van de dove kinderen een tegelvloer in de eetzaal laat leggen. Zo wordt er volop gebouwd en onderhouden met geld uit Nederland, bijdragen van vele dierbare familie en vrienden, om de minderbedeelden ook een betere toekomst te bezorgen.
Nou, dat was het weer voor het moment. Nadat het verhaal met foto’s op internet staat ga ik naar het echte dromenland.............
Sweet dreams!
Ronald