Ongeloofwaardige perfectionist

Lieve familie, vrienden en vriendinnen,
Het is alweer even geleden. Iedere keer weer schrijven over de vorderingen van het guesthouse: het wordt bijna ongeloofwaardig! Wanneer is het nu eens af?? Is een veelgestelde vraag. Ik vraag het mezelf ook af! De perfectionist wil het allemaal eerst goed voor elkaar hebben alvorens de boer op te gaan en van de daken te schreeuwen dat de gasten welkom zijn.
Maar ja, ik word toch steeds meer een Afrikaanse perfectionist, dus gaan we open terwijl het nog niet af is. De bijgevoegde foto's geven wellicht een ander beeld. Iedere nieuwsgierige bezoeker is verrast en verrukt. Ook zoals gisteren een Duitse vrijwilliger wiens nieuwgierigheid via de bewegwijzering werd opgewekt. Via de mond-tot-mond-reklame komen de klanten vanzelf hier naar toe.
Morgen begint de kok. We hebben afgelopen vrijdag een proefdag van hem gehad en het was geweldig. Hij kent de Italiaanse en de Russiche keuken en ook een beetje de Israelische keuken……….Igor!!! Heeft al twintig jaar ervaring als kok en heeft in enkele respectabele hotels gewerkt. Hij is voor de nieuwe uitdaging met zijn gezin naar Solwezi gekomen omdat hier de werkgelegenheid enorm groeit. En hij heeft gelijk, hij kan simpel aan de bak!
De komende week gaat Brenda voor inkopen naar Dar Es Salaam en dan zal ik me culinair laten verwennen door Lawrence. Helaas kan ik niet overnachten in ons eigen guesthouse, want een groep heeft alle kamers besproken, van maandag tot en met zaterdag! Gaaf!! Het begin is er!
De winkel van Brenda loopt prima. Op dit moment moet ik steeds bij haar langs om te bedelen. Mijn poen is opgegaan aan het guesthouse en het wordt dus tijd om inkomsten te genereren. Het lijkt erop dat het allemaal op tijd voor elkaar komt.
Thuis gaat het ook goed. Geen tijd om ons zorgen te maken. We kunnen zelfs af en toe voor de buis onderuit zakken en een film kijken. Of naar BVN, Beste Van Nederland (en dat is niet veel, want wat je 'savonds ziet wordt de volgende ochtend herhaalt, dus met het beste van Nederland kunnen ze nog niet eens een dag vullen………!) om te zien wat er in mijn vaderland allemaal gebeurd. Wanneer ze het over het weer hebben schakelen we over naar een ander kanaal. Dát is namelijk een onderwerp waar hier nooit over gesproken wordt. Het weer is er gewoon en de zon ook! De hete maanden komen eraan en de regentijd dus ook. Dat zal goed zijn voor de tuin! Het zal schrikken worden wanneer ik aan het eind van de regentijd weer terugkeer van het bezoek aan Nederland. Dan is alles twee keer zo hoog gegroeid, overal groen gras, vele vruchten en bloemen…………..het wordt een prachtige tuin!
Doe ik ook nog iets met de goede doelen? Want dat was ooit mijn doel van de reizen naar Zambia. Jazeker, ik doe er nog wel wat mee, maar nu ik hier ook mijn brood mag/moet verdienen is het niet meer de hoofdzaak. Uiteraard is mijn betrokkenheid met het HOLLAND-project groot. Daar kom ik meerdere keren per week. En op de woensdagochtend ben ik er altijd om de administratie door te lopen en adviezen te geven.
De andere projecten lopen door en gaan op z'n Afrikaans, dus rustig aan, stapje voor stapje, geduldig wachten tot de juiste mensen de juiste dingen in gang zetten, etc….. Het is iets waar ik dan zuchtend van wegloop, maar ja, ik blijf toch dat drammerige mannetje die het allemaal voor elkaar wil hebben, dát zit nu eenmaal in mijn genen.
Bijvoorbeeld de visvijvers voor de groep weduwen. Alles is voor elkaar: het enige waar we op wachten is de electriciteitsaansluiting van Zesco, de electriciteitsmaatschappij. Dán zijn er geen palen (die staan er nu), dán is er geen transformer (die hangt er nu), dán zijn er geen draden (en die hangen dus nu nóg niet!) dus is het een blijven drukken bij de managers dat ze nu eens voort moeten maken.
Zo is er ook onze grote vriend Michael. Die MOETEN we op een internaat voor invaliden zien te krijgen. En dat valt niet mee, dwz, het is tot op heden onmogelijk gezien zijn verleden van het onzindelijk zijn. Dat is nu vwb het plassen verholpen en volgens de verhalen ook voor het poepen. Echter, dat laatste is niet zeker. Dus wat nu te doen? We hebben de hulp van Social Welfare in Kasempa ingeroepen om het probleem te analiseren (vreemd woord als we het over een poepprobleem hebben) en met een oplossing te komen. Brenda en ik hebben er zelfs heel even aan gedacht om Michael bij ons in huis te halen. Na een goed gesprek kwamen we tot de conclusie dat die hulp wel érg veel inbreuk op ons gezinsleven zou geven.
Dan de dove kinderen. Daar hebben we gisteren kleding van "Shakies" gebracht. De kinderen zo blij als wat. Kunnen ze het nieuwe schoolkwartaal in met nieuwe kleding. Het ziet er toppie uit! "Shakies" bedankt! De muskietennetten van de dove kinderen is nog altijd een probleem. Niet bij de meisjes. Daar hangen ze netjes, maar de jongens zijn zó wild dat het bijna overal kapot gaat. Hoe lossen we dát op? Overleg met oom Harry en de leiding van het internaat is hard nodig. Eind van de maand is oom Harry weer terug en dan pakken we dat weer op.
En dan de contacten met het Nederlandse thuisfront. We missen de drie Hollandse kinderen enorm. Het is erg stil in huis. Die drie tieners zorgden wel voor wat discussie en extra levendigheid. Nou ja, nog drie maanden en wij zijn in Nederland en kunnen we dan weer van elkaar genieten. Ondertussen gaan alle kinderen naar school en genieten ze van hun leven met vrienden en thuis. De Email is een topuitvinding om van elkaar op de hoogte te blijven. Mama belt met grote regelmaat en zo is de cirkel weer rond.
Lieve mensen,
tot een volgende update vanaf de andere kant van de wereld.
Ronald

PS
lieve reageerders, er zijn enkele vragen gesteld. De meubels in JUST THERE zijn deels gemaakt door de timmerman in vaste dienst en alle stoelen zijn én worden gemaakt door de invalide Charles in Lusaka en de invalide timmerlieden hier in het Holland Complex in Solwezi. Ontwerp volgens MUKWA ORIGINALS, uiteraard. We hebben vier kamers waarvan één luxe appartement met een privé woonkamer. Het gastenboek, lieve Kitty, hebben we wel, maar niet online. Dus wanneer je dat wilt invullen dan moet je toch.....wat je wou......
En tegen Paulien zou ik het Zambiaanse gezegde willen zeggen: "Voor wie geduld heeft komt alles op tijd!" Of zoals ik op de TV zender BVN iemand hoorde zeggen: "Op het eind komt het goed, en als het nog niet goed is dan is het nog niet het einde." Wie weet er nog een paar zoals deze?
Liefs
Ronald