NEDERLANDS RELAXED DRUK

Lieve vrienden,
Zoals jullie weten heb ik vier weken in NL doorgebracht. Lang niet alles kunnen doen wat ik wilde, lang niet iedereen ontmoet die ik graag wilde zien, maar toch ben ik terug, thuis in Solwezi, met een goed gevoel. De tijd die ik met Aniek, Ilya, Dion en mama Mia heb doorgebracht kan ik kwaliteitstijd noemen: veel uren in een korte periode. Een jaar elkaar niet zien lijkt lang; door Skype is het contact in dat afgelopen jaar toch van grote waarde geweest. Daardoor kunnen we de dagen in NL tot kwaliteitsdagen benoemen. We hebben het samen fantastisch gehad in Antwerpen en Brugge en ook opnieuw op de favorite camping van Sam en Marieke in Arrabloy. We zijn er onder de druk van dat mooie drietal zelfs langer gebleven! Dat wil wel wat zeggen. Waar ik ook van genoot was het feit dat ik al die tijd gereden werd: Aniek en Ilya hebben hun rijbewijs en reden ons veilig en vertrouwd in het rond. Ik achterin met krant en koffie! Yolanthe en Rinus bedankt voor het ter beschikking stellen van de auto: het was top!
Op de camping was het ook afscheid nemen: van de hardware en van mensen, onze vrienden! De caravan is verkocht maar kan gelukkig van de nieuwe eigenaar gehuurd worden, dus het afscheid is niet per definitie definitief (is dat Nederlands?). Enkele zeer goede vrienden organiseerden samen met Sam en Marieke een unieke avond voor ons. Het verblijf leek wel twee weken!
In Antwerpen en Brugge verbleven we in jeugdherbergen: met z’n vieren op één kamer, EEN gezin, het was top! Terrasjes pakken, bios, heerlijk eten, veel gelachen en zelfs gehuild. We misten Brenda en Viola maar stonden daar niet te veel bij stil. Het is zoals het is, en ik kan zeggen dat ik trots ben op het unieke drietal. Uiteraard niet altijd eens met elkaar, maar meestal waren we EEN! En ook wel eens een beetje opoffering, zoals een bezoek aan het Chocolade Museum. We vonden het niet allemaal een goed plan: aan het eind was het gezamenlijk lachen! Pure chocolade is niet altijd lekker...................
In Nederland had ik de mogelijkheid om Ilya te helpen verhuizen en haar appartement in hartje Haarlem in te richten. Met Aniek naar het fantastisch verbouwde schip “De Rotterdam”. Da’s dan wel weer jammer, want mijn hart ligt meer in Amsterdam..............waar ik met Ilya naar Ajax-Roda ben geweest: uiteraard door ONS gewonnen! In het in 1958 (mijn geboortejaar) gebouwde passagiersschip konden we ervaren hoe de passagiers in luxe de oceaan overstaken. In de imposante machinekamer gingen mijn gedachten terug naar mijn tijd bij de Koninklijke Marine: kotsen bij windkracht zes en de specifieke diesellucht die in de technische ruimte is. Goede uitleg en absoluut een aanrader voor iedereen die dit leest. Ga vroeg, want er is zat te zien. Ga met mooi weer, want dan kun je op het dek aan de rand van het zwembad in de zonnestoelen genieten van een tropische cuba-libre! Nog een aanrader is het Belgische restaurant LIEVE op de Herengracht: Ilya en ik hebben daar genoten van een soort van Belgische tapas: UNIEK!!
Met Dion heb ik buitenshuis niet veel kunnen ondernemen: hij heeft wel weer veel computerproblemen voor me opgelost, ook via samenwerking met zijn goede vrienden, en we zijn goed met elkaar in gesprek geweest over een vervolgopleiding. Hij was ook een middelpunt van ons familieweekend bij het gezin van mijn broer Jacques: hij wilde zijn lange haar geknipt hebben en dat werd door zus Ilya, neef Jasper en nicht Dominique gedaan. Met humor hebben ze er een mooie frisse kop van gemaakt, en net als bij het opbrengen van nagellak bij Jasper, het klootschieten en jeux-de-boules is er veel gelachen. We hebben genoten van elkaar, met Mama Mia als trotse oma/moeder.
Met Mama Mia heb ik ook veel kwaliteitstijd door mogen brengen. Samen het land door naar lieve ooms en tantes. Emotioneel hoogtepunt was het bezoek aan de laatste rustplaats van mijn peettante Heleen: zij is in mei overleden, dus was het bezoek aan haar graf mijn afscheid. Ook mama’s zusjes Trudy (Eindhoven) en Tineke (Nijmegen), mijn peetouders Kees en Corry (Drenthe) werden bezocht en we brachten bij allen ook de nachten door. Ik vind het geweldig dat ik voor mama zoveel kan betekenen. Bij haar thuis heb ik diverse dingen van haar “us-lijstje” afgewerkt. Het lijst met “nog us te doen” is behoorlijk ingekort. Jammer dat de tijd ontbrak om de hele trap in de was te zetten.............wellicht dat kleinkinderen en anders hulp Eva dat zullen afmaken!
Ook de 28ste juli was een prachtige dag met veel verrassend bezoek: weer een verjaardag om nooit te vergeten! Jaja Ronald, “alweer 27 met 25 jaar ervaring”, zoals vriend Igor zei. Heerlijk om op die dag mijn broer en zussen om me heen te hebben en ook nog een stel lieve vrienden en vriendinnen. Het is een rijkdom te weten dat waar ik kom er vrienden zijn die in mij geinteresseerd zijn: ik ben tenslotte geboren onder het sterrebeeld leeuw!
Vier weken vakantie lijkt veel, maar heus, het is voorbij voor je met je ogen knippert. En het is ook niet helemaal een vakantie, want ik miste Brenda en Viola om me heen. Voor volgend jaar hebben we andere plannen: ijs en weder dienende, uiteraard!
Met John Vink (secretaris van EIGEN BENEN) nog een jaarvergadering gehouden en we zijn er trots op dat we het project “Internaat voor kinderen met handicap” in Kasempa kunnen starten. John heeft voldoende toezeggingen binnen om de begrote bouwkosten te kunnen dekken. In Zambia wacht dan ook niet alleen werk in onze eigen bedrijfsactiviteiten, maar ook voortzetting van hulp aan de minder bedeelden.
Viola en Brenda stonden met enthousiaste open armen op de luchthaven van Lusaka om hun lief in de armen te sluiten. We hebben meteen een paar dagen rust genomen (om alle ervaringen en belevenissen uit te wisselen) in de Hippo Lodge in het Kafue Wildpark, om vandaar uit via de bushroad en twee primitieve pontjes naar het noorden te rijden, heerlijk weer naar huis!
Gelukkig hebben we thuis ook internet en is Nederland via Skype zo dichtbij en is het alsof we bij elkaar op de bank zitten. D’r was zelfs een vriend die dacht dat ik afgelopen februari nog bij hem was......................dat was echt alweer anderhalf jaar geleden! Wat regelmatig Skype contact al niet kan doen: net of we ECHT bij elkaar zitten!
Lieve vrienden, vriendinnen en familiemensen, allemaal een mooi eind van de zomer en weet dat wij veel aan jullie allemaal denken!
Love and care,
Ronald en ook van Brenda en Viola