Antidateren: vorige week dus!

Je leeft niet je eigen leven: het leven leeft jou! Een heerijke filosofische stelling om dit eerste verslag van deze trip te beginnen.
De ontvangst op de luchthaven is geweldig: uiteraard is Brenda er vol liefde. En ook Hugo en Vivianne met een Toyota Crown Wagon uit begin tachtiger jaren. Ons eigen vervoer! Toppie: de volgende verrassing is een aansluiting op de radio voor de iPod. Onze westerse muziek in Afrika!
Muziek is overal: Hugo weet een gave disco om de vrijdagavond in een feestavond om te zetten. Dat zien we met z'n vieren we’ll zitten!
's Morgens geef ik Brenda het fancy spijkerjasje, wat ik samen met Ilya in Haarlem had gekocht. Het past perfect: ze straalt nog meer! De volgende seconde gaat mijn telefoon: 't is de broer van Brenda. Met een vreselijke mededeling: "Grandma just died. Please tell Ba Bren easy." Dat bedoel ik: het leven leeft jou! Er valt niets te plannen. Ontroostbaar schreeuwt Brenda het uit! Emoties in Zambia kennen geen beperkingen. Het is prachtig en zo puur basaal. En toch wen ik er misschien nooit aan. Wij krijgen in onze cultuur toch mee om je emoties binnen grenzen te houden. In Zambia kent verdriet geen beperkingen: waar je dan ook bent.
Na een kwartier diep verdriet komt de ratio: Brenda pakt al haar spullen in de tas en moet zo snel mogelijk naar huis. Een geluk is dat haar zus ook in Lusaka is. Een ander geluk is dat de mobiele telefonie in Zambia inmiddels ook heel gewoon is. Binnen een uur hebben ze samen troost bij elkaar in een bus op weg naar de familie. Vivianne, Hugo en ik gebruiken de vrijdag zoals afgesproken en gaan zaterdag naar Solwezi.
Op de ambassade overhandigen we de CD met kinderliedjes. Deze CD is een initiatief van Lottie van Zwol: bestuurslid van de Zambia Newsletter. De nieuwe ambassadeur wil de CD graag promoten: alle opbrengst is tenslotte voor de weeskinderen van Kilelabalanda. De unieke CD is te bestellen op ww.eigenbenen.nl. Daar vindt u ook meer informatie over de school.
Daarna op zoek naar de invaliden timmerlieden die Hugo heeft gebaloteerd om deel te nemen aan het stoelenproject van onze Stichting Mukwa Originals. Het is een rit dwars door de stad: we leren weer veel over de leef-omstandigheden van de invaden in Zambia. Teveel om op te schrijven: neem van mij aan dat ze het niet makkelijk hebben (en da's zacht uitgedrukt). Na wat afstemming worden twee invaliden gekozen die een contract krijgen om vier weken in Solwezi te helpen bij de produktie van de stoelen. Uitwisseling van kennis staat bovenaan het lijstje van de stichting Mukwa Originals. Wilt u bijdragen aan dit goede werk? Stort E150,- en dan krijgt u ook een echte Mukwa stoel naar ontwerp van Piet Hein Eek.
'sAvonds toch naar de disco. Met Geke, een Nederlandse jongedame die in Lusaka woont, gezellig bijbabbelen. Na elven swingen en zweten zodat we moe en voldaan van de korte nachtrust gaan genieten.
Zaterdag is de reisdag. Wat gaaf: het is voor het eerst dat ik hier aan het eind van het regenseizoen ben. Alles, werkelijk alles, wat groeit is schitterend groen. De vegetatie kent alle kleurschakeringen groen. Soms lopen ze vloeiend in elkaar over. Zo heeft ook hier ieder jaargetijde een eigen karakter. Net als in Nederland!
Toch even aan het vaderland denken: en niet te vergeten mijn kinderen, familie en vrienden. Over twee maanden ben ik er weer!