"Go with the flow"

"Go with the flow" is een prima manier van leven. Geen zorgen, gewoon laten gebeuren wat er op je pad komt. (hele weekend niet kunnen mailen bijvoorbeeld: geeft niks!)
Ik heb me de eerste weken met mijn eigen privé projecten bezig gehouden en vanzelf komen de mensen die betrokken zijn bij de "Eigen Benen" projecten naar me toe. Met als gevolg dat ik er met de "flow" automatisch in verzeild raak. Maandag ga ik naar Kilelabalanda, de school voor de weeskinderen. Om de slaapzalen beter in te richten heb ik van vrienden in Nederland een groot geldbedrag ontvangen. Eigenlijk heeft dit niets met "Eigen Benen" te maken. Als je de omstandigheden ziet waaronder deze kinderen moeten slapen dan kun je niets anders dan er wel wat aan proberen te verbeteren. Dát gaan we dan ook doen. Muskietennetten om besmetting van malaria terug te dringen en dekens om de koude nachten die gaan komen prettiger door te komen. Ik wil graag lakens kopen: de kinderen slapen zó onder de kriebelige dekens. Nee hoor, lakens is niets. De kinderen gaan met hun vieze voeten tussen de lakens, dus moet je constant wassen. Ze lopen op blote pootjes over de rode aarde en over de stoffige vloeren. Voetjes wassen voor het slapen gaan lost niet veel op. Ze hebben veel meer aan goede dekens. In de koude nachten in mei-juni-juli komt de temperatuur rond de vijf graden! Dus dubbele dekens zijn dan geen luxe. Na advies bij Brenda te hebben ingewonnen ga ik voor dát plan! Daar zullen de gul gevende vrienden het best mee eens zijn, toch?
Als Kilelabalanda is ingericht ga ik het eventuele overige geld besteden bij de slaapzalen van de dove kinderen. Die zijn al redelijk ingericht: dus niet de eerste prioriteit.
Zaterdagochtend overleg gehad met David Mumbelunga van de Kasempa Disabled. Na afloop van het vruchtbare gesprek hebben we afgesproken elkaar dinsdag de 11e april weer te ontmoeten. Samen met Brenda ga ik dan in twee dagen bekijken of onze ideeën levensvatbaar zijn. Het eerste idee hebben we direct uitgevoerd. Kasempa heeft sinds vorige maand ook een paar antennes voor mobiele telefonie. David wil met prepaid kaarten wat verdienen. Ik schiet hem twintig kaarten voor. En uiteraard tekent hij ervoor dat hij het volgende week terug betaalt.
Daarna bij de winkels langs om wat inkopen voor het weekend te doen. Brenda is aan het werk dus haal ik onder andere brood. En een fles wijn voor de "farewell-party" van een vriendin van Brenda. Die gaan naar Duitsland emigreren. Ik ken de mensen niet: we zien wel hoe de avond gaat lopen.
Verder op fiets richting de weduwen van het visserijproject. Zij hebben me in de afgelopen weken al een paar keer benaderd met de vraag wanneer ik kom. Zelfs hun kinderen trokken me afgelopen week aan mijn jas toen ik in de regen door het dorp liep. Ze willen de visvijvers graag helemaal af hebben. Daar zijn nog enkele investeringen voor nodig. Zoals afgesproken met de familie uit Bilthoven, die dit project geheel ondersteund, wil ik het eerst allemaal zelf inventariseren.
Op de fiets ben je hier volkomen ondergeschikt. De chauffeur van een minibus snijdt me luidt toeterend de pas af om passagiers uit te laten (lees: laden!). Ik moet vol in de remmen om niet in de volgestroomde greppel terecht te komen. Twee kakelende vrouwen stappen uit. Wanneer ik mijn zintuigen beter gebruik zie ik dat het niet de vrouwen zijn die kakelen, maar de drie aan hun poten omgekeerd hangende kippen!
De weduwen en hun kinderen hebben alles klaar gezet om weer een oogst binnen te halen. Ook laat de voorzitster me trots de winst van de vorige oogst zien, evenals de facturen van de nieuwe winstbrengers: de kuikens, het voer en de twee liter dieselolie voor de verlichting!
Het slepen met de netten gaat weer met de grootste hilariteit gepaard. Het zijn namelijk slimme vissen: ze springen met gemak een halve meter hoog over het net. Een van de slepers heeft er lol in en probeert de vissen terug te koppen. Hij heeft de meeste lachers op zijn hand!
Uiteraard krijg ik een deel van de visvangst als geschenk: niet aannemen kan niet. Da's geen respect!
En daar ga ik dan op de fiets naar huis: wijn in rugtas, brood in de plastic zak aan de rechterkant van mijn stuur en de vis aan de linkerkant. Het voelt alsof ik op weg ben naar de bruiloft van Kanaän!
Prettige zondag én dat geldt met name voor de jarige Igor.
Groetjes
Ba Ronald



Mocht er nu iemand denken, "Hé, denkt'ie helemaal niet aan zijn kinderen, familie en vrienden in Nederland? Geen zorgen: ik stuur ook nog privémail én SMS-jes naar jarige vrienden. Echter, het blijkt dat de nieuwe provider nog geen contracten heeft met het buitenland: die SMS-en zijn dus nooit aangekomen. Ik ga dus weer terug naar Celtel met het nummer 00260-(0)97-974649.