WATER: OVERLAST EN NUTTIG!
Door: Ronald de Groot
Blijf op de hoogte en volg Ronald
11 Maart 2017 | Zambia, Solwezi
Komende week is het exact 10 jaar geleden dat ik emigreerde naar Solwezi, Zambia. Veel unieke situaties zijn voor mij gewoon geworden. Maar nu is er weer een unieke omstandigheid die ik graag wil delen op mijn weblog.
Wij wonen op 1.200 meter hoogte en dat daar wateroverlast zou kunnen zijn, daar heb ik nooit bij stilgestaan! Je ziet het alleen op TV dat er op bijna onmogelijke plaatsen natuurgeweld plaatsvindt. Gelukkig, echt desastreus natuurgeweld hebben we hier nog niet gehad: het is “gewoon” heel veel wateroverlast. En wanneer de overheid juiste maatregelen zou nemen (goede drainage vanaf legaal gebouwde woningen en langs de wegen zouden vele grote schades absoluut zijn voorkomen.
Natuurlijk, er zijn ook veel voorbeelden van nalatigheid van bewoners zelf. Of bewust geen onderhoud meer doen omdat het huis aan volledige vervanging toe is. Zoals het eerste huisje waar ik met Brenda woonde. Het huisje wat nog door haar moeder was gebouwd met in de zon gedroogde modderblokken. De vele hevige regen had de fundering ondergraven en dat betekende vorige maand het einde van het huisje met veel herinneringen!
En dat het riviertje wat op 150 meter van ons huis stroomt ver buiten de oevers treedt, daar kan ook niemand wat aan doen. Dat is de natuur. Normaal gesproken komt de rivier in het regenseizoen wel een meter of vijftig buiten de oevers. Nu is dat honderd meter! Het water staat ook in onze groententuin en een meter of tien van het gazon staat goed onder water. Onze tuinmannen vangen nu vis in de groententuin!!
Vervelender wordt het wanneer je om middernacht uit bed wordt gebeld door een huurder omdat zijn matras in de kamer drijft! Met spoed erheen en samen met onze nachtwaker spullen uit het huis gehaald, in de auto en gelukkig hadden we een leegstaand huis en daar de huurder heengebracht. Dan leer je weer veel, want met wat een rust en gelatenheid de huurder het allemaal aanvaarde: uniek!
En dan twee weken terug. Zoveel regen in korte tijd dat de muur die we rond een van onze huurhuizen aan het bouwen zijn de druk van het water niet aankon en instortte: al het water van hoger op stroomde ons terrein binnen zodat de huizen nu op woonboten lijken!
Dan de wegen. Iedere dag worden er gaten in het wegdek van de “hoofdweg” gerepareerd. Het is een soort pappen en nathouden totdat het regenseizoen over is.....................en wachten tot er geld is voor goed herstel, dan wel wachten tot het volgende regenseizoen! Aan het spel “Mens Erger Je Niet” word ik hier dagelijks herinnerd ;-)
Water is dan soms een ergernis, maar in Kasempa zijn de gehandicapte kinderen er blij mee!
Niet met teveel regenwater: wel met het water opgepompd door de electrische waterpomp die door donaties aan Stiching Op Eigen Benen Zambia kon worden geinstalleerd. Het internaat voor speciaal onderwijs wordt steeds onafhankelijker!
In februari bracht ik de 5000liter watertank op ons bakkie naar het 190km verder gelegen Kasempa en kon ik getuige zijn van de installatie van de electrische pomp in de 50 meter diepe waterput, waardoor de school niet meer afgehankelijk is van het gemeentelijke waterbedrijf, welke met regelmaat geen water kon leveren, met alle hygienische tekortkomingen tot gevolg.
Ook wordt de groententuin voorzien van waterleidingen, tappunten en sproeiers. Hierdoor kan in de droge tijd toch groenten worden gekweekt en dat zal de kosten van het internaat drukken.
De waterput is gefinancieerd door een Zambiaanse organisatie en al het andere is van (jullie) donaties aan EIGENBENEN! In samenwerking met het team van “Holland Disabled Association” hier in Solwezi krijgt het internaat steeds meer levensvatbaarheid. We zijn er nog niet: het is nu sparen en inzamelen voor een paar kleine klaslokalen. Ze “moeten” klein zijn, omdat de groepen waaraan les wordt gegeven klein zijn. Voor blinden is het onderwijs 1 op 1, voor doven maximaal 10 in een klas.
Omdat de economie in Zambia slecht is, het budget bij de overheid niet voldoende onderwijsgericht is, kunnen we niet anders dan blijven vragen om aandacht vanuit ons aller Nederland. Niet alleen in geld, maar zeker ook met het delen van ervaringen kunnen de kinderen in een opwaartse spiraal komen. In de afgelopen twee jaar zijn twee jonggepensioneerde Nederlandse echtparen ieder drie maanden in het internaat werkzaam geweest. Het waren geweldige ervaringen voor de kinderen, EN ook voor de docenten, EN ook voor de Nederlanders! Wie weet leest er nu iemand en denkt “He, da’s wat voor mij/ons!?”
Altijd welkom! En Rudi,Anke,Ad en Teja kunnen vertellen wat een geweldige ervaring het is!
Lieve groet vanuit ons huis aan het water,
Ronald
Wij wonen op 1.200 meter hoogte en dat daar wateroverlast zou kunnen zijn, daar heb ik nooit bij stilgestaan! Je ziet het alleen op TV dat er op bijna onmogelijke plaatsen natuurgeweld plaatsvindt. Gelukkig, echt desastreus natuurgeweld hebben we hier nog niet gehad: het is “gewoon” heel veel wateroverlast. En wanneer de overheid juiste maatregelen zou nemen (goede drainage vanaf legaal gebouwde woningen en langs de wegen zouden vele grote schades absoluut zijn voorkomen.
Natuurlijk, er zijn ook veel voorbeelden van nalatigheid van bewoners zelf. Of bewust geen onderhoud meer doen omdat het huis aan volledige vervanging toe is. Zoals het eerste huisje waar ik met Brenda woonde. Het huisje wat nog door haar moeder was gebouwd met in de zon gedroogde modderblokken. De vele hevige regen had de fundering ondergraven en dat betekende vorige maand het einde van het huisje met veel herinneringen!
En dat het riviertje wat op 150 meter van ons huis stroomt ver buiten de oevers treedt, daar kan ook niemand wat aan doen. Dat is de natuur. Normaal gesproken komt de rivier in het regenseizoen wel een meter of vijftig buiten de oevers. Nu is dat honderd meter! Het water staat ook in onze groententuin en een meter of tien van het gazon staat goed onder water. Onze tuinmannen vangen nu vis in de groententuin!!
Vervelender wordt het wanneer je om middernacht uit bed wordt gebeld door een huurder omdat zijn matras in de kamer drijft! Met spoed erheen en samen met onze nachtwaker spullen uit het huis gehaald, in de auto en gelukkig hadden we een leegstaand huis en daar de huurder heengebracht. Dan leer je weer veel, want met wat een rust en gelatenheid de huurder het allemaal aanvaarde: uniek!
En dan twee weken terug. Zoveel regen in korte tijd dat de muur die we rond een van onze huurhuizen aan het bouwen zijn de druk van het water niet aankon en instortte: al het water van hoger op stroomde ons terrein binnen zodat de huizen nu op woonboten lijken!
Dan de wegen. Iedere dag worden er gaten in het wegdek van de “hoofdweg” gerepareerd. Het is een soort pappen en nathouden totdat het regenseizoen over is.....................en wachten tot er geld is voor goed herstel, dan wel wachten tot het volgende regenseizoen! Aan het spel “Mens Erger Je Niet” word ik hier dagelijks herinnerd ;-)
Water is dan soms een ergernis, maar in Kasempa zijn de gehandicapte kinderen er blij mee!
Niet met teveel regenwater: wel met het water opgepompd door de electrische waterpomp die door donaties aan Stiching Op Eigen Benen Zambia kon worden geinstalleerd. Het internaat voor speciaal onderwijs wordt steeds onafhankelijker!
In februari bracht ik de 5000liter watertank op ons bakkie naar het 190km verder gelegen Kasempa en kon ik getuige zijn van de installatie van de electrische pomp in de 50 meter diepe waterput, waardoor de school niet meer afgehankelijk is van het gemeentelijke waterbedrijf, welke met regelmaat geen water kon leveren, met alle hygienische tekortkomingen tot gevolg.
Ook wordt de groententuin voorzien van waterleidingen, tappunten en sproeiers. Hierdoor kan in de droge tijd toch groenten worden gekweekt en dat zal de kosten van het internaat drukken.
De waterput is gefinancieerd door een Zambiaanse organisatie en al het andere is van (jullie) donaties aan EIGENBENEN! In samenwerking met het team van “Holland Disabled Association” hier in Solwezi krijgt het internaat steeds meer levensvatbaarheid. We zijn er nog niet: het is nu sparen en inzamelen voor een paar kleine klaslokalen. Ze “moeten” klein zijn, omdat de groepen waaraan les wordt gegeven klein zijn. Voor blinden is het onderwijs 1 op 1, voor doven maximaal 10 in een klas.
Omdat de economie in Zambia slecht is, het budget bij de overheid niet voldoende onderwijsgericht is, kunnen we niet anders dan blijven vragen om aandacht vanuit ons aller Nederland. Niet alleen in geld, maar zeker ook met het delen van ervaringen kunnen de kinderen in een opwaartse spiraal komen. In de afgelopen twee jaar zijn twee jonggepensioneerde Nederlandse echtparen ieder drie maanden in het internaat werkzaam geweest. Het waren geweldige ervaringen voor de kinderen, EN ook voor de docenten, EN ook voor de Nederlanders! Wie weet leest er nu iemand en denkt “He, da’s wat voor mij/ons!?”
Altijd welkom! En Rudi,Anke,Ad en Teja kunnen vertellen wat een geweldige ervaring het is!
Lieve groet vanuit ons huis aan het water,
Ronald
-
11 Maart 2017 - 18:49
Gita Van Dijk:
Never a dull moment !
Wat een verhaal weer Ronald.
Gelukkig dat je door de jaren heen, geleerd hebt hier ook enigzins laconiek onder te blijven.
Ik mail je ook nog even apart. -
12 Maart 2017 - 08:15
Wouter Egas:
Ahoi Ronald,
Nog even en ik kom naar je toe varen.
Sterkte met de watersnood
Groeten Wouter
-
12 Maart 2017 - 08:25
Brigitte:
Ach ach ook daar de complicaties van de veranderingen. Nu maar hooen dat de grond vruchtbare drek heeft achtergelaten! -
12 Maart 2017 - 09:15
Jose:
Gelukkig water Ronald. Gebrek aan water zou erger zijn. Maar een beetje minder zou fijner zijn. Je verwacht het zeker niet op 1200 meter hoogte. Zakt het water ook weer snel waarmee het gekomen is? Of is je hele groentetuinopbrengst nihil?
Heel veel sterkte Ronald.
-
12 Maart 2017 - 10:00
Ronald:
Hoi Jose c.s., het zal tot in juni duren alvorens de tuin weer "droog" is. De groenten (sla, kool, wortelen) waren allen klaar voor de oogst in november, de eerste maand van de regentijd. Echter, de mais werd daarna gezaaid en die oogst is geheel vernietigd doordat de stengels en wortels onder water verrotten. En ja, door de grote stroom water is wellicht de meeste vruchtbaarheid weggespoeld. We kunnen alleen hopen dat er van meer stroomopwaarts vruchtbare grond is meegekomen. Om gewas goed te laten groeien zal er zeker veel agrarische kalk (lime noemen ze dat hier) nodig zijn om de grond te ontzuren. Enfin, anders kopen we onze groenten gewoon weer bij de Zambiaanse AH! We zullen niet verhongeren zoals miljoenen mensen in bijv. Soedan. Die situatie daar is schrijnend. -
14 Maart 2017 - 15:02
Ed Kenter:
Ha Ronald.
Het is hollen of stilstaan. Ik hoop dat er weer volop stroom is als positief gevolg van de overvloedige waterstromen. -
17 Maart 2017 - 12:52
Mama Mia En Mayke:
Lieve Ronald
Samen met mama het verslag gelezen en foto's gezien.
Mama zegt:
Nu hebben wij het goed kunnen zien hoe ver het water is gekomen.
Wij leven mee, ook met Kasempa. En hopen dat het goed gaat.
En nu ...veel vis eten in plaats van groenten zeker?
Liefs uit Hillegom xx -
19 Maart 2017 - 19:34
José-Marie:
Lieve broer
wel heel vervelend voor jullie en natuurlijk de groentetuin; het pareltje van Brenda.
ik ben blij dat wij niet in een regentijd bij jullie op bezoek zijn geweest!
veel sterkte xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
