Thuis heb ik nog een ansichtkaart......

..............en langs het tuinpad van mijn vader.............
Gek he, aan dat liedje van Wim Zonneveld moet ik veel denken nu onze lieve mamaMia haar huis te koop heeft gezet.
Een huis vol met herinneringen!
En een uniek huis, op een unieke locatie. Zicht op de bollenvelden en vlak bij het dorp en het NS-station.
Wie weet maak ik ook wat los bij jullie.................interesse?? Kijk op FUNDA en zoek op “specifiek adres” : Stationsweg 164 a , Hillegom

Het zijn nu ook maanden waarin ik veel aan Nederland denk.
We hebben in de Nederlandse zomermaanden met regelmaat mensen uit mijn vaderland over de vloer. En niet alleen over de vloer! Ook over de weg!
Er worden duizenden kilometers gemaakt en zo komen vele unieke momenten voorbij.

Begin deze maand waren we met zus JoseMarie en Frank en met onze vrienden Ed en Nanne in Livingstone.
Een paar unieke dagen in de nevel van het wereldwonder Victoria Watervallen, overgoten met een Hollands sausje!
Het laatste regenseizoen was niet nat genoeg en nu is er onvoldoende water in de waterval, maar nog belangrijker, veel te lage waterstand in het stuwmeer van Kariba. Hierdoor is er 70% minder stroom dan normaal in augustus, met als gevolg dat er met grote regelmaat periodes zijn van vele uren zonder stroom. Hierdoor kunnen de kopermijnen minder productie draaien en gaat de economie ver onderuit, met als verder, desastreus, gevolg dat de koers van de Zambiaanse Kwacha een record dieptepunt bereikt heeft. Het eind is nog niet in zicht. Het wachten is op het regenseizoen en gewoon hopen op VEEL regen! Dat is de natuur: die laat zich niet dwingen.

Ook natuur is het wild in Zambia. Geweldig wat we in een paar dagen tijd allemaal gezien hebben. Ook neushoorns! Echter, wij mensen moeten ons schamen. De neushoorns in het park staan onder 24-uur bewaking. En niet omdat ze net als Wilders zo maar wat in het wild roepen..............neen, omdat ze bedreigd worden door Chinezen die ‘snachts met helicopters de neushoorn doden en dan de hoorn afsnijden om medicijn te produceren waardoor ze meer in bed presteren! “Lust je nog peultjes!”

Nu zijn we thuis een gezin van vier. Samen met Ed en Nanne hebben we op weg van Livingstone naar huis Viola op school in Kitwe opgehaald voor haar vier weken vakantie. En als klap op de vuurpijl is afgelopen zondag, nadat Ed en Nanne weer terug naar NL vlogen, ook Dion gearriveerd voor een zelf-welverdiende vakantie van dik drie weken. Het altijd zo rustige huis is nu een plezierige drukte gevuld met kwaliteitsgesprekken en verrassende gerechten. Want ja, van JoseMarie en Frank hebben we geleerd om ook vegetarisch te koken (en te eten!) en we hebben zelfs in de plaatselijke supermarkt een vak vol met vegetarische ingredienten gevonden. We leren iedere dag! Solwezi wordt een wereldstad!

Thuis en gezinsleven betekent ook midden in de familie verblijven. We wonen hier in “the village” van Brenda’s familie, en daar horen alle dingen bij: ook begrafenissen. Dus die eerste ervaring kreeg Dion afgelopen vrijdag. De dochter (26) van een neef van Brenda overleed aan de gevolgen van suikerziekte. Iets wat in het westen toch bijna niet meer voorkomt. Het ergste is dat diezelfde neef vorig jaar mei zijn zoon (12) verloor door leukemie. Emoties kwamen los toen neef Robert aan het graf zijn woorden koos. Het verhaal over de herder die op een paar schapen van zijn vriend mocht passen. En na een paar jaar kwam de vriend terug en vroeg zijn schapen terug. Goed verzorgd en onderhouden gaf de herder zijn vriend de schapen terug. “En zo”, zei de vader van de twee overleden kinderen, “wil ik het ook zien. God heeft mij als herder twee prachtige kinderen laten verzorgen en daarna weer terug gevraagd.”
Lieve lezers, daar kun je alleen maar volle bewondering voor hebben. Iemand die dat zo mooi kan verwoorden en het eigenlijk ondraaglijke verlies toch draagt. “Kracht naar kruis”, zal mamaMia nu denken.
En Dion vertelde ‘savonds aan tafel dat hij het een unieke dag vond en dankbaar was dat hij dit mocht meemaken. Een begrafenis temidden van honderden Zambianen is een ervaring die je nooit meer loslaat.

Dan een dag later een voortgangsgesprek met de gehandicapte Isaac. Onder het genot van een cappucinno en voor Isaac een fanta met ijs (we hebben sinds kort een heuse WIMPY in Solwezi en daar was hij nog nooit geweest) hadden we een constructieve discussie. Isaac heeft door polio totaal vervormde benen en krijgt steeds meer pijn aan zijn gewrichten. Via onze stichting “Op Eigen Benen Zambia” is er geld ingezameld voor een operatie. Dit is een kwestie van planning en met een verantwoordelijke jongeman als Isaac vraagt dat veel geduld. Wij dachten dat het wel op korte termijn zou kunnen gebeuren, maar niets is minder waar. Isaac heeft een vrouw en een zoontje van twee. Wanneer hij zich NU laat opereren is er geen inkomen, dus heeft hij zich ingeschreven voor een studie voor beginnend accountant en zijn nog jonge vrouw start in januari een studie voor lerares. Wanneer ze beiden de opleiding hebben afgerond en er inkomen is voor het gezin, en met name voor de scholing van hun zoon (met de toepasselijke naam Fortune!) dan wil Isaac zich graag laten opereren om van de pijn verlost te zijn. Zo dapper!

Over twee weken komen vrienden Ad en Teja. Zij gaan drie maanden (!!!!) in Kasempa bivakeren om daar hun ervaringen uit het onderwijs te delen met de docenten van het internaat voor kinderen met een handicap en natuurlijk, nog veel belangrijker, de kinderen naar een hoger niveau stuwen en veel zelfvertrouwen bijbrengen.
En mijn jeugdvriend Peter komt met zijn lief Dorine een week bij ons thuis. Uiteraard gaan we samen naar Kasempa! Daaraan hebben ook Peter en Dorine hun hart verloren en zullen begin oktober zeker op de website EIGENBENEN.NL hun ervaringen vertellen.

Nog twee anecdotes............
......midden in het wildpark was een uitspanning waar bewakers zorgden voor je veiligheid. Je kon daar even benen strekken en plaspauze. Wij de auto uit en ja, geen rekening gehouden met de apen. Voor we het beseften sprong een aap de auto in en een oogwenk later er weer uit: met de kaart van Livingstone! Hij, of zij, slingerde zich in de boom en ging op een tak proberen de kaart te lezen. Jullie kunnen je voorstellen dat de vijf Hollanders hard hebben gelachen, na ook een kleine schrik!
..... in Solwezi zijn prachtige waterafvoeren gemaakt om in het regenseizoen het vele water snel van de wegen te hebben. Maar ja, ieder voordeel heeft een nadeel, en zo ook hier. Wanneer bestuurders van auto’s “ietsie” teveel hebben gedronken zien ze soms zo’n diepe greppel over het hoofd en dan staat zo plotseling je auto vreemd tentoongesteld. Het is minstens iedere maand een keer raak. Het is leedvermaak, maar ik kon het deze week niet laten om er een plaatje van te schieten.

Lieve mensen, ik wens jullie allen een veilige tweede helft van de zomer in een goede gezondheid!
Ronald